วุฒิสมาชิก เอช. วาร์นีย์ จี. เชอร์แมน (UP-แกรนด์ เคป เม้าท์ เคาน์ตี้) แสดงความผิดหวังอย่างยิ่งในทีมคณะกรรมการควบคุมโรคโควิด-19 แห่งชาติ ในการจัดการแผนกระตุ้นเศรษฐกิจมูลค่า 25 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ที่อนุมัติโดยรัฐบาลไลบีเรียผ่านสภานิติบัญญัติในการตอบสนอง ศาสตราจารย์ Wilson Tarpeh รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ที่ลาออกและประธานคณะกรรมการอำนวยการ รับผิดชอบต่อผลการปฏิบัติงานที่ต่ำของคณะกรรมการ และให้คำมั่นว่าจะชดเชยการกระทำผิด “เรารับผิดชอบในฐานะคณะกรรมการขับเคลื่อนสำหรับผลงานที่แย่ แต่เรากำลังดำเนินการเพื่อชดเชยสิ่งนั้น”
เมื่อปรากฏตัวต่อหน้าวุฒิสภาไลบีเรียทั้งหมด
เขาตำหนิการกระทำผิดต่อสิ่งที่เขาเรียกว่าพฤติการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ซึ่งสร้างถนนที่เลวร้ายไปทั่วประเทศ ทำให้การเดินทางฟรีสำหรับผู้ดำเนินโครงการแจกจ่ายอาหารเป็นเรื่องยาก “ฤดูฝนทำให้เกิดอุปสรรคที่ไม่จำเป็น แต่อุปสรรคที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ได้หยุดลงแล้วในขณะที่เราค่อยๆ เคลื่อนไปสู่ปลายฤดูฝน”
นอกจากนี้ เขายังบอกกับสมาชิกวุฒิสภาว่าคณะกรรมการกำลังเผชิญกับความท้าทายอีกอย่างหนึ่งในการตระหนักรู้ว่าใครคือเป้าหมายหลักของการแจกจ่าย และได้สัญญาว่าจะใช้สื่อข่าวเพื่อสร้างความตระหนักเกี่ยวกับผู้ที่จะได้รับประโยชน์จากการจัดจำหน่าย “มีความเชื่อทั่วไปว่าเมื่อเรามาถึงเขตหรือพื้นที่ที่มีอาหารทุกคนควรได้รับ และนั่นคือเหตุผลที่เรากำลังทำงานกับสื่อข่าวเพื่อแจ้งให้สาธารณชนทราบว่า นั่นไม่ใช่กรณี”
สำหรับสมาชิกวุฒิสภาหลายคน เช่น เชอร์แมน, ดาริอุส ดิลลอน และสตีฟ ซาร์โก ข้อแก้ตัวที่รัฐมนตรี Tarpeh นำเสนอนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะตามความเห็นของพวกเขา สถานการณ์เหล่านี้ยังคงมีอยู่แม้กระทั่งก่อนการระบาดของโควิด-19
เมื่อสภานิติบัญญัติแห่งชาติของไลบีเรีย
ร่วมกันรับรองมาตรการของประธานาธิบดีจอร์จ เวอาห์ในภาวะฉุกเฉินที่เขาประกาศ โดย ให้อำนาจในการดำเนินการตามแผนกระตุ้นการแจกจ่ายอาหาร เชื่อกันว่าไลบีเรียจากทั้ง 15 มณฑลจะได้รับประโยชน์
แพ็คเกจดังกล่าวจัดลำดับความสำคัญสี่มณฑลที่ได้รับผลกระทบจาก COVID-19 – Montserrado County ศูนย์กลางของไวรัสในไลบีเรีย, Margibi, Nimba และ Grand Kru รายชื่อมณฑลนี้ได้รับการแก้ไขในภายหลังโดยสภานิติบัญญัติเพื่อรวมทั้งหมด 15 มณฑล
ตามภูมิปัญญาของสภานิติบัญญัติ จำเป็นต้องรวมทั้งสิบห้ามณฑลเข้าด้วยกัน เนื่องจากอันที่จริง ประเทศอยู่ภายใต้การปิดล็อก ทำให้เกือบทุกประเทศไลบีเรียเสี่ยงต่อไวรัส
ค่าใช้จ่ายที่แนบมากับโครงการคือ 25 ล้านเหรียญสหรัฐจากกองทุนของรัฐบาลและ 10 เหรียญสหรัฐจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) หากรัฐบาลมีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดที่จำเป็นของกองทุนการเงินระหว่างประเทศ
